خانواده و اضطراب آنان در بخش های مراقبت ویژه

مقدمه: بستری شدن یکی از افراد خانواده در بیمارستان بخصوص در بخش مراقبت ویژه می تواند به عنوان یک بحران، باعث ایجاد ‏اضطراب در خانواده و اعضای نزدیک بیمار گردد.‏ هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین عوامل فردی مؤثربر اضطراب خانواده ی بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بوده است.‏ روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی بوده که 218 نفر از افراد خانواده 130 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه در مراکز ‏آموزشی درمانی پورسینا و رازی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل یک پرسشنامه محقق ساخت و یک ‏پرسشنامه استاندارد بررسی اضطراب و افسردگی بیمارستانی(‏hads‏)بود. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار ‏spss(ver‏14‏‎)‎‏ و با ‏استفاده از آزمون کای دو، تست دقیق فیشر و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه تحلیل آماری قرار گرفت.‏ نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که 1/77 درصد از افراد خانواده بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه مضطرب بودند. همچنین در ‏بررسی عوامل مؤثر در اضطراب خانواده بیماران آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد که ضریب شانس اضطراب در افراد خانواده با توجه ‏به تفاوت های فردی به ازای افزایش هر واحد کاهش سطح هوشیاری در بیمار 726/9 بار(726/9‏or=‎‏) (017/0‏p=‎‏)افزایش در خانواده ‏های با جنس مونث 171/6 بار (171/6‏or=‎‏)‏‎ ‎‏(005/0‏p=‎‏)افزایش، خانواده هایی که در تصمیم گیری برای پی گیری درمان و انجام امور ‏خاص مثل جراحی برای بیمارشان نقش داشتند433/6 بار (433/6‏or=‎‏)‏‎ ‎‏(007/0‏p=‎‏) و سن در افراد خانواده939/0 بار (939/0‏or=‎‏)‏‎ ‎‏(044/0‏p=‎‏) افزایش می یابد. ‏ نتیجه گیری: از آنجایی که اکثریت واحد های مورد پژوهش مضطرب بودند، لذا جهت پیشگیری از اضطراب واثرات سوء آن بر خانواده، ‏شناسایی عوامل موثر بر اضطراب خانواده بیماران مهم بوده و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا پیشنهاد می گردد برای شناختن این ‏عوامل، در بدو ورود بیمار در بخش های مراقبت ویژه بررسی و شناخت خانواده بیماران توسط پرستار انجام گیرد تا بر اساس آن ‏مراقبت های پرستاری بصورت خانواده محور ارائه گردد و از اثرات جبران ناپذیر اضطراب جلوگیری به عمل آید.‏